Terug naar de woonschepenhaven.

Voer oorspronkelijk de pont tegenover de Transvaalstraat, vrijwel recht over naar de haven-zuidwal
later werd de aanlegsteiger (fuik) verplaatst naar de noordkant.
Het weggetje aan de noordkant, voorheen tot het oude hek van Broder’s Blokmetaal
werd doorgetrokken tot aan de Spaarnewal.

Natuurlijk om de bruggenbouw en de Industrieweg mogelijk te maken.

Toen na de openstelling van de van Liemtbrug (Waarderbrug) de pont overbodig was,
werd, mét toestemming, van deze aanlegplek buiten de haven ook een ligplaats gemaakt.

De tjalk (uit 1894) van Gerrit Zekveld jr. (anno 2005 Kleinhout) lag toen al “buitengaats”.

Zo ontstonden paal 59 en 60. De haven was écht tjokvol!
Mensen die op visite komen op een van deze twee plaatsen, hebben het altijd over "de mooiste plekjes van de haven".
Ik kan een dossier laten zien met problemen die met name nummer 60 achter de rug heeft en waar dat mooiste plekkie duidelijk niet gratis was (en nog steeds niet is).
Tot aan het ontwerp-bestemmingsplan 1991 probeerde de gemeente zelfs het bestaan van die ligplaats(en) te negeren!

Een van de zaken waarmee deze boten meer dan de meeste arken in de haven te maken hebben, is de hinder van de beroepsvaart. Mogen schepen niet zodanig varen dat door zuiging of golfslag gevaar ontstaat voor afgemeerde schepen of drijvende inrichtingen (scheepvaartregelement), in het Spaarne gelden die regels blijkbaar niet. Ook baggerbedrijf Hofman claimt 20 juli 1970 bij de gemeente schade door deze overlast en naar aanleiding daarvan wordt er een bord geplaatst. Afdeling 7/42750 dd 05 augustus 1971 rapporteert het nieuwe snelheidsbord: 6 Km Nog altijd wordt er door sommigen te hard gevaren en in het onderhoud met de wethouder hierover werd gesteld dat de gemeente er niets aan kan doen. (2004) Het zou een zaak zijn voor de waterpolitie (Zaandam) en die hebben Haarlem niet op de dagelijkse route staan. Wat je dan denken moet van een 6 km bord, laat ik aan Uw fantasie over.

Nog altijd zijn waterbewoners niet populair. 7 februari 1972 een bespreking met de burgemeester en alle aanwezigen zijn tegen het fenomeen woonschepen. Burgemeester de Gou uit oogpunt van welstand en stedenbouw.       Je kunt er niet mee pronken, nietwaar? De juridisch medewerker van afd. 1, ziet in de gemeentewet wel mogelijkheden om schepen weg te slepen, wat later ook is gebeurd. (sept '80 de Elisabeth vanaf de Spaarndamseweg naar de reinigingshaven) De directeur van Gemeente Reiniging en haven-, ziet het meer in een uitstervingsbeleid. Hoogheemraadschap Rijnland memoreert een brief aan CRM tot verbod op bouwen/ verbouwen en nieuw invoeren van woon~ en weekend schepen. De enige meedenker is wethouder van Liemt, de bruggenbouwer, die aanvoert dat de woonschepen een surplus vormen van de woningnood. Hij wil eigenaars en/of bewoners van woonschepen niet duperen met een uitstervingsbeleid. Er wordt (weer) gepleit voor een nieuwe, landschappelijk aanvaardbare haven, maar de gemeente heeft geen geld. (eerder gehoord?)

Brug twee ging niet door, hoewel ondanks dat inzicht de 2e industrieweg wél op de kaart bleef staan. Er waren wijkraden gekomen en geschoolde geesten die beter op de hoogte waren. Dank zij deze geschoolde geesten, dank zij het tijdperk van wijkraden, is er op de haven het een-en-ander veranderd. Meedrijvend op de stroom van vernieuwingen en inspraak, ontstonden op de haven soms verhitte discussies hoe het beter zou kunnen. De oer-waterbewoners, liefhebbers van vrijheid en pioniersgeest, wilden het "vrije wonen" behouden. Daar tegenover geesten die gelijkheid voor allen predikten. Aantoonbaar ten koste van de sfeer. Een foto rond 1975, beschikbaar gesteld door Bouw~en Woningtoezicht. Om er meer over te kunnen vertellen, heb ik hem op een eigen link gegeven. Besluiten we met de topografische dienst. Blad 25, 1977 nr 405 toont niet veel opzienbarends. Het woonwagencentrum, nieuwe stijl, dat later ook weer niet goed bleek... Voor hoeveel geld? Opkomst van industrie, voornamelijk in het zuidelijke deel.

Terug naar de  link-pagina, of klik op "vorige".