Nog héél even de brug. Het is niet belangrijk voor de haven, maar ik vond het leuk om door te geven. "Onze" brug over het Spaarne heet om een of andere reden niet de Spaarnebrug. Had voor de hand gelegen, natuurlijk, maarrrrr de Spaarnebrug stond op tekening bij de jachthaven. En dus niet bij eenrichtingsverkeers-Transvaalstraatje. Voor de handliggend is dan brug naar de Waarderpolder: dus Waarderbrug. Zoals inventieve projectontwikkelaars het hebben over Spaernestate, project "de Waerd" en zo... Voor de inspanning die wethouder van Liemt zich had getroost samen met de Industriekring en uiteraard voor meer verdiensten, werd hem bij zijn afscheid aangeboden om de brug naar hém te vernoemen. Het was de industriekring zelf (op briefhoofd van Stork) op 23 mei 1970, die deze geste maakte en ook de naambordjes ervoor verzorgde. Zeven (magere?) jaren later heeft de gemeente dat reeds in de gaten. Ze zijn daar niet dom! 6 januari 1977 komt de commissie voor straatnamen (afd. 7/81.800 -S285) er op wijzen dat de brug moet worden omgedoopt. Er is een ongeschreven regel die zegt dat geen straten mogen worden benoemd naar nog levende personen. Er wordt bij vermeld dat sowieso de uiterste terughoudendheid moet worden betracht met vernoeming naar personen. De brug, die in het Haarlems Dagblad eind 1969 al "van Liemt-brug" was genoemd, die moest voortaan Waarderbrug heten.

Proeftuin:
Ik weet niet meer hoeveel stukken er in het dossier zaten over de tuin die als eerste werd doorgetrokken
op de strook die op tekening stond als 2e. industrieweg.
Kon niet, mocht niet, niet overeenkomstig de bestemming...
De héle haven klopte niet met de bestemming op papier, dus waar heb je het over?

Op verzoek van de toenmalige havencommissie nota bene, stak één bewoner zijn kop uit om te laten zien
wat je met dat stuk niemandsland kon doen.
Aanplant, door de gemeente daar neergezet om te voorkomen dat de watergeuzen het zouden inpikken, was
om een of andere reden in één week tijd plotseling allemaal dood.
Millieu-onderzoek toonde snel en omonstotelijk aan dat bodemvervuiling van met name Broder's Blokmetaal,
de oorzaak was en zoals altijd had de gemeente geen geld.
Wél waren tijdens de renovatie alle tuintjes aan de noordwal voor een stuk van ca. 7 meter vanaf de weg afgegraven
en van schone grond voorzien (gecultiveerd), maar déze strook lag daar achter en helemaal NIEMAND deed er iets mee!.

Je kunt dan twee dingen doen.
Afgraven en schone grond terugbrengen, of het geheel afzetten met een hoog hek.
Inventief als altijd vond de gemeente een nieuwe variant. Ze deden niets!
Hekken plaatsen, zo stelden zij -niet geheel onterecht- zou niets uithalen, omdat dat watervolkje die hekken in
no time zouden omtrekken en voor saneren was geen geld. Dus...

Maar ja, dat dan die bewoners het tóch gaan gebruiken, is natuurlijk van de gekke.
En zoals te verwachten was, nee, eerlijk blijven, zoals iedereen hoopte, volgde de een na de ander met fraaie,
diepe tuinen die per stuk nogal eens duur uitvielen, want wilde je er werkelijk iets aan hebben dan moest je zelf
gaan opschonen.

Nadat, min of meer op zeker, de 2e Waarderbrug definitief van de baan was, bleef de reservering van die strook grond natuurlijk als weeskindje achter. De wijkraad ondersteunde 19 maart 1984 het verzoek van de bewoners om dit tuingebruik te legaliseren. In de brief staat dat volgens dossier 467, blad 1 dd 2 mei 1975 het besluit zou zijn genomen de brug niet nabij de haven te maken...

 

De eerste vermelding van een ontwerp bestemmingsplan ter vervanging van het uitbreidingsplan uit 1961 vond ik in een brief van afdeling 7 /413702 dd 24 maart 1986.
Later vond ik een oudere, uit 1981... (bestemmingsplan Waarder en Veerpolder 1981-1991
Nu we achteraf weten dat het tot 1991 zou duren, mogen we aannemen dat er in 1991 sprake is van een "doorwrocht" stuk.

Troost U, ik kom daar nog op terug!

---

Terug naar de  link-pagina, of klik op "vorige".