Op 27 juni 1979 wordt een gedegen onderzoek aangeboden van mijnheer Beekmans.
De Waarderbrug is ondermaats, maar dat was bij aanleg al bekend. En ondanks berichten die we eerder al tegenkwamen, is nog steeds het oorspronkelijk plan: Buitenrust-Waarderbrug in beeld.
Mijnheer Beekmans geeft aan dat de verkeersstromen (weer) in beeld zijn gebracht en aantonen dat verkeer over de Waarderbrug een sterke relatie heeft met noord.
Hij pleit ervoor de variant 2e Waarderbrug los te laten, omdat de aansluiting aan de Spaarndamseweg niet een echte oplossing biedt.
Niet gehinderd door het kostenplaatje, dat immers niet op het verkeersbureau wordt ontwikkeld, pleit hij voor een Spaarnebrug bij Schoteroog.
Al eerder aangehaald in de periode 1970-1975 was schade en overlast door te hard varen doorgegeven aan de havendienst. Hoewel de wethouder op een bewonersavond, 6 juli 2004 "verbaasd" reageerde op de opnieuw ingebrachte klacht,
als zou het vanaf deze lokatie geen melding van overlast bekend zijn,
Baggerbedrijf Hofman trok in 1970 al aan de bel, reden tot het plaatsen van het nutteloze 6 KM in 1971, dat volgens diezelfde wethouder niet kon worden afgedwongen....
Zo kom ik de brief tegen van het hoofd van de havendient (G.R & Haven en Marktwezen) dd. januari 1981, waarin de schippers er op wordt gewezen dat er even ten noorden van de Waarderbrug een woonschepenhaven ligt
die door golfslag of zuiging hinder ondervindt van (te) snel varende beroepsvaart.
Zou het de wethouder helpen als hij zich eens verdiepte in de zaak waar hij mee bezig is?
Milieu Bureau (Effect Rapportage) vermeldt in een adviesstuk aan B&W op 30 juni 1986 dat er hoge verontreinigingen zijn aangetroffen als lood // cadmium // nikkel en koper.
Er wordt bij aangetekend dat op de genoemde lokaties 3 t/m 9 de grond niet verder doordringbaar was dan 30 cm (betonplaat van de metaalsmelterij v/h Broder. Op de lokaties 1 en 2 kwam men tot 80 cm...
Daaronder puin, puin en nog eens puin.
Genoemde lokaties liggen nabij paal 54, 55, 59 en 60 op de haven.
Het clubgebouw, het Veerhuis II, krijgt van de gemeente een "taakstelling"opgelegd. Er vinden activiteiten plaats en de tent heeft veel weg van een komplete Horeca-vestiging. De gemeente wil ook wat meesnoepen.
Er staat een bedrag (taakstelling) in afd. 1/ 722916 / 722560 dd 7 december 1987 van fl 2031,- per jaar.
Ook is er sprake van het verwisselen van eigenaar. Was vanaf de bouw in 1981 de Harmenjanswijk de eigenaar, nu werd Openbaar Grondbedrijf de nieuwe eigenaar en die gaf
het beheer weer aan Sport en Jeugdzaken. Op 22 maart 1988 wordt de overdracht getekend.Overigens kwam deze taakstelling niet zo onverwacht als later werd gesuggereerd. Reeds bij overname van het clubhuis door Sport en Jeugdzaken, was dat aangekondigd. Het gebouw viel immers niet langer onder de gesubsidieerde wijkraad!
Inmiddels is er een constructie bedacht waarin het clubhuis niet meer wordt gekoppeld aan een havencommissie.
Voornamelijk uit gebrek aan interesse van de bewoners wordt de vertegenwoordiging in de wijkraad,
ondanks 3 officieel gekozen havenbewoners, meer een papieren aangelegenheid en is de havencommissie ter ziele.Inplaats van een havencommissie heeft een aantal bewoners zich tot belangenbehartiger uitgeroepen.
Geen stemming, geen verkiezing, gewoon slikken, of stikken.
Geschoold in verenigingsvormen en rechtspersonen wordt er een Stichting opgericht.
13 juni 1987 vermeld het Haarlems Dagblad dat de Stichting Waarderhaven de gemeenschappelijke belangen wil gaan behartigen, niet van enkele bewoners, maar van DE bewoners van de woonschepenhaven.
Kent U het verschil tussen belangenbehartigen en vertegenwoordigen? U wel? Die stichting blijkbaar niet.De zaak zou later nog mistiger worden door een aparte Stichting Het Veerhuis, en nog weer later, want deze mogelijkheid was van meet-af bewust opengehouden, werden deze twee Stichtingen weer in elkaar geschoven.
( 10-12 1991)Vrijwel direct na oprichting werd al protest aangetekend bij de gemeente.
Hoe kun je het, als gemeente, nou verzinnen dat er in een erkende wijkraad een status aparte wordt opgericht (en gesubsidieerd) als waarvoor door de gemeente zelf die wijkraad al erkent en subsidieert?
Met dezelfde doelstelling en met het zelfde gebied!Ook in het boot-aan-boot verspreide wijkblad wordt duidelijk verteld hoe de gekozen vertegenwoordiging er over denkt. (pag. 13 t/m 17 dec. 1989)
Een uitgebreid stuk vindt U in rond 1990, en de chronologische lijst onder de link "aangevochten".Een verhaal apart vormt de aangevraagde mini-helling. rond sept. 1990. Ook dit punt wordt opgepikt in rond '90.
Na opstellen van dat deel kwam ik een brief tegen van de toenmalige voorzitter van de Stichting.
Eigenlijk wel tragisch dat achteraf de oplossing binnen handbereik bleek te liggen.
In een brief aan het College schrijft zij (mevrouw ingenieur Ger Hardonk) dat de partijen eens met elkaar om de tafel moesten gaan.
Hoe kan nou een Stichting een helling aanvragen en die dan later weer afwijzen? Er moest een misverstand zijn, waardoor twee groepen op de haven zelf tegenover elkaar kwamen te staan voor iets
dat ze zelf wilden.
Hoe zou het nou toch komen dat die ronde-tafel bijeenkomst nooit is gehouden? Zelfs nooit is bekend gemaakt?Misschien bij gebrek aan belangenbehartiging? Vanuit de wijkraad is, ook weer boot-aan-boot weergegeven waar het om ging, kompleet met tekeningen erbij.
Vanuit de Stichting werd over de brief van Ger Hardonk nooit iets verteld.