Er zit een gat in de geschiedenis. Jammer genoeg heb ik geen foto's van het onderwerp waar ik het nu over wil hebben.
Maar stel je voor:

Om de brug te kunnen maken, liever gezegd, de weg er naartoe, moesten alle schuurtjes van de zuidwal-bewoners weg.
Geen punt, want niemand had geprotesteerd, toch?
O, ja die mijnheer Verwoerd en de nieuwe eigenaar van het winkelschip, die mijnheer Otter....
Enne, die bewoner direct aan de ingang van de haven.... met zijn bouwkeet. Vlak bij de brug.



Maar daar was een dealtje mee gemaakt.

Aan de oostkant kwamen schuurtjes ter vervanging van de bouwsels die de waterbewoners zelf hadden geknutseld.
En die dus terwille van die vervloekte brug gewoon werden platgewalst
Geen diepe tuinen meer à fl 3,- PER JAAR (!) maar keurige minihokken van 3 x 2 en geen stahoogte.voor de vriendenprijs van fl 2,50 PER WEEK.
Er volgt een protest-aktie met handtekeningen.(brief van 8 september 1969)
Er wordt f 1,- geboden, maar de gemeente wijst het af!
bron: dossier 1.754.213.2 wshaven 1955-1983 stuk afd. 7/ 18811 dd. 22-12-1969)
Het advies van de afdeling is dat om "psychologische redenen" de schuur (grond)prijs, gekoppeld moet worden aan het liggeld. "Men" vraagt begrip voor het feit dat de ligplaatsen en schuren door de komst van de brug beter bereikbaar zijn en dus EEN BESCHEIDEN VERHOGING rechtvaardigen.
In de brief van afdeling grondbedrijf GR 20-04-1972 nr 224/72 aan B&W staat dat van de 27 schuurtjes (twee-onder-een-dak) er slechts 9 in gebruik zijn. De overige moeten worden afgebroken om illegaal gebruik, vernielingen of brandstichting tegen te gaan.

Er is simpelweg geen animo voor schuurtjes waar vernielingen en inbraak ervoor zorgen dat er op 10 februari 1971 wordt gerapporteerd: 20 schuurtjes -ruit kapot, slot kapot of nog erger in verval. Er zijn er 7 in orde, waarvoor er van 4 ook huur betaald wordt.
De schuurtjes worden "om niet" verkocht aan Openbare Werken die vervolgens bij Sport & Jeugdzaken polst of er daar animo is.

Terug naar de  link-pagina, of klik op "vorige".